Gejsze
Japonia- archipelag złożony z wysp wzdłuż kontynentu azjatyckiego. Wielu ludziom kojarzy kraj ten kojarzy się z sushi, karaoke, nowymi technologiami czy ze sztukami walki. Jednak prawdziwą ikoną kraju kwitnącej wiśni jest gejsza.
Gejsze pojawiły się w Japonii około 300 lat temu. Pracowały w tzw. dzielnicach rozrywek. W XVII w. w Zielonych Domach, w których odbywały się bankiety, uprzyjemniały one gościom czas swoim śpiewem i tańcem. W początkach XVIII w. najlepsze z nich zaczęto nazywać geiko, czyli dziewczyny sztuki. Swego rodzaju stolicą gejsz, zostało Kioto, gdzie było ich najwięcej i były bardzo cenione. Gejsze początkowo zajmowały się także prostytucją. Jednak kobiety, które naprawdę parały się tym zajęciem protestowały przeciw takiemu stanowi rzeczy, ponieważ geiko były dla nich konkurencją. Ostatecznie rząd wprowadził zakaz, dotyczący sypiania z gośćmi, który miał obowiązywać jedynie gejsze. Spowodowało to, że zawód gejszy stał się ekskluzywny.
Geiko wyróżnia się wyglądem. Prawdziwa gejsza ma upudrowaną na biało twarz i zmniejszone przez szminkę usta, aby nabrały kształtu małego pączka kwiatu w jaskrawoczerwonym kolorze. Taki wygląd stał się symbolem kobiecości. Gejsze podtrzymują dobry nastrój przy stole. Potrafią być dowcipne i przede wszystkim umiejętnie prowadzą rozmowę. Ceni się je również za to, że znają tradycyjne formy muzyki i tańca. Kobiety te są nie tylko utalentowane i pełne energii, ale również atrakcyjne. Swoim zachowaniem i stylem życia łamały niegdyś wszystkie przykazania, które konfucjanizm narzucał na cnotliwe żony. Każda gejsza dopełnia swój wizerunek strojem dopasowanym barwami do każdej pory roku. Ponadto nie może się ona pokazać klientowi dwa razy w tym samym kimonie. Wszystkie przygotowania są bardzo kosztowne, dlatego gejsze bardzo dużo zarabiają. Jednak celem większości z nich jest zdobycie tzw. danna, czyli bogatego opiekuna, który łożyłby na ich utrzymanie.
Zostanie gejszą nie jest proste. Kiedyś od dzieciństwa przyuczano do zawodu. Obecnie naukę rozpoczynają nastolatki. Pierwszy etap to szkolenie na tzw. maiko, czyli gejszę praktykantkę w okiya- domu gejsz. Uczą się tam śpiewu, tańca, gry na japońskiej trójstrunowej lutni i odpowiedniego zachowania.
Obecnie niewielu Japończyków widuje prawdziwe gejsze. Większość obserwuje je na różnych paradach z okazji świąt lub w telewizji. Jednak ten zawód wciąż cieszy się popularnością. Gejsze zabawiają polityków i przedsiębiorców w ekskluzywnych tradycyjnych miejscach tj. herbaciarnie czy w domach spotkań. Przed II wojną światową w Japonii było około 100 000 gejsz. Obecnie jest ich tylko 8000. Wiele z nich, oprócz tego zawodu, wykonuje również różne prace w wielkich przedsiębiorstwach, ubierając się we współczesne stroje. Sam makijaż, tak dokładnie niegdyś wypracowany, dziś obowiązuje podczas występów na scenie i uroczystych pochodów.
Gejsza to niezwykły zawód, który jest uprawiany do dziś. Jest niezwykle dochodowy, lecz także wymaga wielu wyrzeczeń i dyscypliny ze strony kandydatek. Dzięki gejszom tradycyjne tańce czy śpiewy są wciąż żywe. Moim zdaniem gejsze to prawdziwe ikony Japonii. Kobiety te idealnie łączą tradycję i współczesność.